وقتی مهران مدیری زیر آواز می زند

وقتی مهران مدیری زیر آواز می زند

مهران مدیری: چه شب شیرینی بود. برای من و شاید برای همه کسانی که حضور داشتند. در ایران همیشه گردآوردن اهالی سینما و تلویزیون در کنار هم کار سختی است. عده ای عاشق یکدیگرند. عده ای ادعا می کنند که عاشق یکدیگرند، عده ای عاشق ادعای یکدیگرند و شاید تنها خصلت مشترک تمام این جمع نجیب و دوست داشتنی مظلومیت و معصومیت کودکانه آنهاست. همه دارند سعی خودشان را می کنند و این مهم است. دیشب از این جمع جایزه گرفتم. سال گذشته هم و سال گذشته اش...دیشب با این جمع برای رفتگان سال 85 گریستم. دیشب برای این جمع ترانه خواندم و هر شب آرزو می کنم در مراسم سال بعد جای تصاویر درگذشتگان سال 86 خالی بماند و هر شب برای این جمع آرزو می کنم که همواره بمانیم و خودمان را حفظ کنیم، ایمان مان را و حرفه ارزشمندمان را. هرچند، هر سال پیرتر و شکسته تر دیده می شویم. خداوندا می بینی...تمام اهالی سینما، تلویزیون و موسیقی ایران تعدادشان از ده ردیف صندلی های یک سالن تجاوز نمی کند. و در آخر دعا می کنم برای علی معلم و همسر مهربانش که این جمعیت را با هم پیوند می دهند، با آرزوهای بزرگ و امکانات کوچک...